Βλάχος, Γεράσιμος

(Κρήτη 1607 – 1685). Λόγιος από την Κρήτη, μητροπολίτης Φιλαδελφείας, φιλόσοφος και θεολόγος. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στην Κρήτη πήγε στην Ιταλία για ανώτερες σπουδές. Το 1652 εγκαταστάθηκε στη Βενετία, όπου διετέλεσε εφημέριος και ιεροκήρυκας του Αγίου Γεωργίου του Σκαλωτού και διορίστηκε δάσκαλος στο σχολείο της τοπικής ελληνικής κοινότητας. Από το 1661 έως το 1670 μόνασε στο μοναστήρι της Θεοτόκου στην Κέρκυρα και χειροτονήθηκε ηγούμενός του. Το 1672 εξελέγη μητροπολίτης Φιλαδελφείας στη Βενετία. Ο Β. έγραψε πολλά συγγράμματα, φιλολογικά, φιλοσοφικά και θεολογικά, τα περισσότερα από τα οποία παραμένουν ανέκδοτα. Σπουδαίο έργο του είναι ο Θησαυρός εγκυκλοπαιδικής βάσεως τετράγλωσσος (Βενετία, 1659),αφιερωμένο στον δούκα της Τοσκάνης Φερδινάνδο Β’, με το οποίο καθιερώθηκε ως ο πρώτος Νεοέλληνας λεξικογράφος. Το λεξικό περιέχει την ερμηνεία λέξεων στις εξής γλώσσες: αρχαία και νέα ελληνική, λατινική και ιταλική. Άλλο έργο του είναι η Αρμονία οριστική των όντων κατά τους των Ελλήνων σοφούς (Βενετία, 1661). Τα ανέκδοτα έργα του βρίσκονται κυρίως στη βιβλιοθήκη του μετοχιού του Πανάγιου Τάφου της Κωνσταντινούπολης.